सुंदरकांड दोहा संख्या 47 :-
तब लगि हृदयँ बसत खल नाना। लोभ मोह मच्छर मद माना।।
जब लगि उर न बसत रघुनाथा। धरें चाप सायक कटि भाथा।।
ममता तरुन तमी अँधिआरी। राग द्वेष उलूक सुखकारी।।
तब लगि बसति जीव मन माहीं। जब लगि प्रभु प्रताप रबि नाहीं।।
अब मैं कुसल मिटे भय भारे। देखि राम पद कमल तुम्हारे।।
तुम्ह कृपाल जा पर अनुकूला। ताहि न ब्याप त्रिबिध भवसूला।।
मैं निसिचर अति अधम सुभाऊ। सुभ आचरनु कीन्ह नहिं काऊ।।
जासु रूप मुनि ध्यान न आवा। तेहिं प्रभु हरषि हृदयँ मोहि लावा।।
दोहा – अहोभाग्य मम अमित अति राम कृपा सुखपुंज।
देखेउँ नयन बिरंचि सिव सेब्य जुगल पद कंज||४७||
Tab lagi rhidaya basat khal naanaa Lobh moh macchar mada maanaa
Jab lagi ur na basat Raghunaathaa Dhare chaap saayak kati bhaataa
Mamataa tarun tami andhiaari Raag dwesh ulook sukhakaari
Tab lagi basat jiv mana maahin Jab lagi Prabhu prataap rabi naahin
Ab mein kusal mite bhay bhaare Dekhi Raama pad kamal tumhaare
Tumh krupaal jaa par anukulaa Taahi na byaap tribidh bhav sulaa
Mein nisichar ati adham subhaau Subh aacharanu kinh nahi kaau
Jaasu roop muni dyaana na aavaa Tehi Prabhu harasi rhidaya mahi lawa
Dohaa :-
Ahobhaagya mam amit ati Raama krupaa sukh punj
Dekheu nayan biranchi Siv sevya jugal pad kanj ||47 ||